انتخاب بهترین ترمز دوچرخه

یک ترمز مناسب انتخاب کنیم

در سوار کاری در سبک حرفه ای و یا معمولی یک ترمز مناسب اهمیت دارد و یکی از قطعات ضروری برای هر دوچرخه محسوب میشود. ترمز ها انواع مختلفی داشته و عملکرد های گوناگونی نسبت به نوع شان دارند؛ از قدیمی تر ها میتوان به ترمز کلنگی اشاره نمود و در حال حاظر ترمز های لقمه ای یا همان وی بریک، دیسکی مکانیکی و دیسک هیدرولیکی در سبک های مختلف طراحی و تولید میشود. با ترمز وی بریک شروع و با دیسک هیدرولیکی تمام میکنیم،

ترمز های ویبریک (لقمه ای) توسط کابل عمل میکنند یک کابل مقاوم و سیمی که چندین سیم نازک به هم پیچیده شده است و از استحکام بالایی نیز برخوردار میباشد؛ به طور معمول این نوع ترمز ها بر روی دوچرخه های سبک کوهستان نصب میشود و برای دوچرخه های جاده ( کورسی) یک ترمز شبیه به عملکرد وی بریک با نام یو بریک استفاده میشود. لنت های مخصوص این نوع ترمز نیز در انواع مختلفی با کیفیت و گیرایی مختلف تولید شده که باید نوع مناسب آن را انتخاب کنیم نه ارزان. در لنت های ارزان قیمت کیفیت ترمز گیری کمتر شده و همچنین عمر آنها نیز کمتر میشود که به اصطلاح میگوییم لنت خورده شده. این مدل ترمز (ویبریک) از قیمت پایینتری نسبت به دیسک مکانیکی برخوردار است و گاها میتواند کیفیت ترمز گیری بهتری ارایه دهد.

و اما ترمز های دیسکی..

دو نوع اصلی از ترمزهای دیسکی وجود دارد: دیسک مکانیکی که با کابل کار می کند (درست مانند ترمزهای وی بریک) و دیسک هیدرولیک که به جای کابل، با مایع هیدرولیک (روغن مینرال) در یک شلنگ کاملا سر بسته عمل میکند. هنگامی که ترمز می کنید، فشار مایع را به درون کالیپر هدایت میکند و لنت ها را روی دیسک فشار دهد.

اگر علاقه مند به خرید دوچرخه مجهز به ترمز دیسکی با قیمت کمتری هستید، در نهایت با ترمزهای مکانیکی مواجه خواهید شد. این گزینه کم‌ قیمت به شما این امکان را می‌دهد که کمتر هزینه کنید و همچنان دوچرخه‌ای با قدرت توقف قابل اعتماد تر در تمام شرایط آب و هوایی داشته باشید. جدای از قیمت، برخی از سوارکاران ترمزهای دیسکی مکانیکی را ترجیح می دهند زیرا کار با آنها در موارد معمول راحت تر است و با اکثر دسته ترمز های مکانیکی سازگار است. اما دوچرخه های بیشماری نیز با ترمزهای دیسکی هیدرولیک عرضه می شوند. نگهداری از این گزینه گران‌تر معمولاً برای مصارف معمول دشوارتر است.

دو نوع اصلی لنت ترمز وجود دارد. لنت ترمز رزینی (که به آن ارگانیک نیز گفته می شود) و از مواد آلی مانند شیشه، لاستیک و چسب های فیبری تشکیل شده است که با رزین به هم متصل شده اند. لنت ترمز فلزی این نوع از دانه های فلزی ساخته شده است که در فشار بالا به یکدیگر متصل می شوند.

چگونگی عملکرد ترمز های دیسکی…

سیم کابلی از دسته ترمز به سمت کالیپر ادامه دارد و به دیسک های جلو و عقب متصل می شوند. کالیپر دارای پیستون های مخالف هستند که در دو طرف روتور قرار دارند. فشار کالیپر پیستون ها را درگیر می کند و لنت های ترمز را به سمت داخل فشار می دهند تا با دیسک تماس پیدا کند. اصطکاک حاصله باعث کاهش سرعت دوچرخه و در نتیجه توقف می شود. آنها به گونه ای طراحی شده اند که روتور را با سرعت بالا ببندند، به این معنی که کار اصلی آنها (علاوه بر توقف دوچرخه شما) نگه داشتن در زیر گرما و اصطکاک است. 

 

ترمز های دیسک های هیدرولیک دارای یک سیستم بسته و سر پوشیده از شیلنگ و یک مخزن حاوی مایع هیدرولیک مخصوص برای عملکرد ترمزها هستند، روغن مینرال. هنگامی که اهرم ترمز عمل میکند، یک پیستون روغن مینرال را از طریق شیلنگ ها به داخل کالیپر فشار می دهد، جایی که لنت ها بر  روی روتور فشار می آورند و دوچرخه متوقف می شود.

 

کمپانی شیمانو  ترمز هیدرولیک های مختلفی را به بازار عرضه کرده از جمله: Saint چهار پیستون

XTR | Deore XT | SLX


ترمز های دیسک هیدرولیک در دو نوع دو پیستون و چهار پیستون تولید میشوند. در نوع چهار پیستون نتیجه ترمز گیری بهتر و با کیفیت تر میباشد. در این نوع، از چهار جهت به روتور یا همان صفحه دیسک نیرو وارد میشود (دوسمت در راست و دو سمت در چپ).

عملکرد سیستم ترمز به این شکل است که لنت یا لقمه ترمز به رینگ (طوقه) یا روتور (صفحه دیسک) چسبیده و در اثر اصطکاک از سرعت دوچرخه کاسته و در نتیجه متوقف خواهد شد. ترمزهای اولیه از نوع کلنگی، کاسه لنتی و یوبریک قدیمی بودند. عملکردشان در زمان خود خوب بود اما نیاز به یک ترمز با گیرایی عالی بود، ترمزهای ویبریک جایگزین شدند. ناگفته نماند ترمزهای کاسه لنتی هنوز روی برخی دوچرخه های بچه گانه بکار برده میشوند. مدتی بعد سیستم ترمز دیسک مکانیکی طراحی شد که توسط سیم کابلی عمل میکردند و کیفیت گیرایی زیاد مناسبی نداشتند و بعد از آن ترمز دیسک هیدرولیک ساخته شد؛ عملکرد فوق العاده در ترمزگیری و پاسخ دهی بالا و سریع از ویژگیهای آن بود و به زودی جای خود را در بین دوچرخه های کوهستان و کورسی باز کرد. این نوع سیستم ترمز در چند نوع عرضه شد؛ سیستم تک پیستون که از یک سمت نیرو وارد میکرد، دو پیستون که از هر دو جهت به دیسک فشار میاورد و چهار پیستون، شش پیستون نیز برای نهایت عملکرد طراحی شد. این نوع ترمز در سبک اندرو، آلمانتین و MTB کاربرد زیادی داشته و اطمینان عملکرد بالایی دارد. در موارد حرفه ای و برای مسابقات نیز بر روی دوچرخه های سبک کورسی نیز بکار میرود.

با تمام این تعاریف، این نوع سیستم ترمز نیاز به رسیدگی های دارد که باید بعد از هر تمرین انجام شود؛

1. صفحه دیسک خود را همیشه تمیز نگه دارید، دوده و گل و لای نباید بر روی سطح دیسک وجود داشته باشد و چربی روی دست نیز نباید به آن برسد. با کثیف شدن صفحه دیسک، لنت ها نیز چرب شده و دوده میگیرد.

2. در صورت کم شدن مایع روغن مینرال در درون شلنگ، دسته ترمز بازی بیشتری داشته و باید نیروی یبشتری برای ترمزگیری صرف کنید در این صورت باید سیستم ترمز را دوباره پر کنید. این کار نیازمند دانش بوده و بهتر است به یک تعمیرگاه ماهر بسپارید.

3. لنت ها در این گونه سیستم ترمز به مرور زمان و در اثر اصطکاک خورده شده یا به اصطلاح ساییده میشوند. باید هر چند مدت یکبار آنها را تعویض کنید. لنت های ترمز در متریالهای مختلفی تولید و طراحی میشوند که بهترین آن پدهای رزینی میباشد و طول عمر بالایی دارا هستند.

ترمزهای دیسکی در هرگونه شرایط آب و هوایی عمل میکنند. در ترمز های نوع ویبریک در مسیرهای که گل و لای دارند لنت ها بخوبی عمل نمیکنند، گل به آنها چسبیده و عملکردشان را ضعیف میکند.

برای تمیز کردن صفحه دیسک در صورتی که سیاهی و دوده روی آن مشاهده کردید آن را توسط سنباده نرم براق کنید؛ عملکرد ترمزگیری بهتر میشود.

یک نمونه پد ترمز دیسکی را میبینید:

برای تنظیم صفحه دیسک دقیقا در وسط هر دو لنت باید پیچ های کالیپر را شل کرده و با دست کالیپر را دقیقا در وسط صفحه دیسک (روتور) قرار داده و سپس پیچ ها را سفت کنید. برای راحت تر شدن کا دوچرخه را برعکس کنید تا دید بهتری به صفحه دیسک و محل قرارگیری کالیپر داشته باشید. سایز صفحه دیسک تا 203 میلیمتر و در برخی از شرکتها ات 205 میلیمتر نیز طراحی میشود. هرچه اندازه صفحه دیسک بزرگتر باشد قدرت ترمزگیری نیز افزایش میابد. البته توجه کنید که به سیستم ترمز شما چه روتور (صفحه دیسک) و چه سایزی سازگاری دارد.

صفحه دیسک در اثر گرمای حاصل از اصطکاک یا ضربه تاب برداشته و صدا میدهد. این در اثر برخورد صفحه دیسک کج و تاب برداشته با لنت ها است، در صورت مشاهده ی این مورد صفحه دیسک را تعویض نمایید.

برای تمیزکاری لنت یا همان پدهای ترمز، کالیپر را باز کرده و لنت ها را بیرون بیاورید، با یک پارچه الکلی سطح آنها را پاک کنید، مطمئن باشید که لنت ها خشک باشند. در صورت امکان هنگام این کار از دستکش لاتکس استفاده کنید چرا که نباید چربی روی پوست دست به پد ها برسد.