آسمان دوچرخ | بزرگترین فروشگاه اینترنتی دوچرخه در ایران
اینجا باهم هستیم در مورد کالیپرهای رینگی (ویبریک) صحبت خواهد کرد. اتصال کالیپر (پایه های ترمز) به فریم، تنظیم پد روی لبه ی طوقه، مرکز قرار دادن آن و فاصله لنت از طوقه صحبت خواهیم کرد.
اطلاعات اولیه
ترمزهای ویبریک (کششی) نوعی از “ترمزهای کنسولی” هستند. هر بازو بر روی یک اتصال فریم حرکت میکند. مانند ترمز های کنسولی، محورها در زیر لبه قرار دارند. محفظه کابل (روکش سیم) در یک اتصال و “نودل” به یک بازو متصل می شود. کابل بدون روکش تا پیچ و مهره ای روی بازوی دیگر ادامه می یابد. با کشیدن کابل، بازوها و لنت‌های ترمز به لبه ی طوقه کشیده میشوند.
نصب پایه های ترمز (کالیپر)
ترمزهای کششی خطی (ویبریک) روی همان اتصالات فریم نصب می شوند همانند ترمز کنسولی. قسمت بیرونی این سطح باید مقداری گریس داشته باشد تا به عملکرد آنها کمک کند.
کالیپرهای ترمز دارای فنری هستند که در یکی از سه اتصالات موجود برای فریم/دوشاخ قرار می گیرد. بالا ترین اتصالات کشش فنری زیادی را ایجاد می کند. به طور معمول، سوراخ وسط را انتخاب کنید و مطمئن شوید که هر دو طرف متقارن و در یک سوراخ وسط قرار دارند. تصویر پایین این سه سوراخ را نشان میدهد.
پیچ های نصب در هر طرف رزوه می شوند. گشتاور معمولی برای پیچ های نصب 8 نیوتن متر است.
تنظیم پد های ترمز (لنت ترمز)
قسمت پشت لنت ها بصورت رزوه ای بر روی پایه کالیپر بسته میشوند. یک سری واشر محدب و مقعر وجود دارد که یک سیستم متحرک برای تنظیم بهتر لنت در موقعیت لبه ی طوقه ایجاد می کند. این امکان هم ترازی را در چندین صفحه فراهم می کند و امکان تنظیم قسمت نوک لنت (جایی که لنت درگیر میشود) را فراهم میسازد.
فیکس کردن به معنای قرار دادن لنت به گونه ای است که ابتدا لبه جلوی لنت به قسمت خط ترمز رینگ برخورد کند، که باعث کاهش صدای جیغ در هنگام ترمزگیری می شود. بازوهای کالیپر معمولاً در محورها بازی می کنند و بازوها هنگام اعمال ترمز خم می شوند. این ممکن است باعث ایجاد صدای جیغ در لنت ترمز شود. ساده ترین کار این است که ابتدا دوچرخه سواری کنید و ببینید که آیا ترمزها صدای جیغ می کشند یا خیر.
اگر ترمزها جیغ می کشند، مهره پشت لنت را شل کنید و آچار را در صورت نیاز به جلو یا عقب بیاورید تا نوک لنت تنظیم شود تا ابتدا جلوی لنت به لبه ی طوقه برخورد کند.
دومین تکنیک مفید برای تنظیم درست لنت، قرار دادن یک شیار در لبه پشتی لنت است. یک واشر در پشت پد ترمز قرار دهید، مانند یک نوار لاستیکی. نوار لاستیکی پشت پد را فشار می دهد و انگشت پا را در موقعیت درست قرار میدهد.
یک کش در قسمت عقبی لنت قسمتی که پشت دوشاخ می افتد قرار دهید تا فیکس کردن لنت با طوقه انجام شود. هنگام ترمز گیری قسمت جلویی لنت کمی به جلو کشیده میشود و وقتی قسمت عقبی کمی فاصله داشته باشد هنگام ترمزگیری لنت صاف بر روی طوقه خواهد نشست.
با شل شدن مهره ی لنت، مقداری نیروی ملایم اعمال کنید تا لنت ها را به سمت لبه ی طوقه بیاورید. واشرهای محدب مقعر تمایل دارند با موقعیت پایه ی لنت هماهنگ شوند. مهره لنت را محکم کنید و لنت سمت دیگر را تکرار کنید. واشر ها را بردارید، باید یک شکاف جزئی در پشت هر پد وجود داشته باشد.
در حالی که محفظه کاملاً در قسمت پیچ رگلاژ محکم شده است و در محل اتصال قرار دارد، بازوها را به لبه بکشید. ابزار را با قدرت فشار ندهید، فقط لقی را از سیستم بیرون بکشید. پیچ سیم گیر را محکم کنید.
تنظیم فاصله لنت ترمز
اهرم ترمز (دسته ترمز) را با قدرت بکشید تا پیچ و مهره نگهدارنده کابل را امتحان کنید و در محفظه قرار بگیرید. فاصله لنت را در لبه با احساس روی اهرم ترمز تنظیم کنید. به طور معمول تنظیمات در جلو برای همان مقدار در عقب تکرار می شود.
اگر تنظیم کابل خیلی سفت باشد، اهرم کشیده می شود و بلافاصله درگیر می شود. تنظیم خیلی سفت باعث ساییدگی ترمز روی رینگ می شود. تنظیم کننده را در اهرم ترمز به سمت داخل بیاورید تا سستی بیشتری داشته باشید.
اگر تنظیم کابل خیلی شل باشد، ممکن است عمل ترمزگیری خوبی نداشته باشد. پیچ تنظیم کننده را از روی اهرم بچرخانید تا سستی از بین برود.
مرکز قرار دادن لنت ها
لنت را برای در مرکز لبه ی طوقه بودن بررسی کنید. از پیچ های تنظیم در کناره های پایه ترمز برای وسط قرار دادن لنت ها به لبه استفاده کنید. با چرخاندن هر یک از پیچ ها، بازوها با هم حرکت می کنند. سفت کردن پیچ مرکز، کشش فنر برگشتی را افزایش می دهد. باز کردن یک پیچ مرکز باعث شل شدن فنر می شود. تنظیمات را می توان از هر طرف انجام داد.
دستکاری های پایانی
کابل ترمز را بریده و درپوش انتهای کابل را نصب کنید. انتهای کابل را در ترمز گیر دهید تا به بیرون نچسبد.
ممنون که تا اینجا باما همراه بودید؛ در آموزشهای بعدی نیز همراهتان خواهیم بود.
